BEZPIECZEŃSTWO PAŃSTWA A BEZPIECZEŃSTWO JEDNOSTKI

Współcześnie termin „bezpieczeństwo” coraz częściej poddawany jest pogłębionym analizom badawczym na gruncie różnych dziedzin i dyscyplin naukowych. Choć wiodącą rolę w badaniach nad bezpieczeństwem pełnią nauki społeczne, w tym dyscyplina nauki o bezpieczeństwie, tym niemniej rozpatrywanie bezpieczeństwa przez pryzmat nauk prawnych jest zabiegiem pożądanym. Natomiast coraz bardziej zróżnicowane rodzaje zagrożeń wywołują potrzebę permanentnego przeciwdziałania im głównie przez organy państwowe, co pozwala w perspektywie naukowej ukazywać zarówno przedmiot, jak i podmiot danego niebezpieczeństwa w ujęciu ich ochrony. Bezpieczeństwo zatem dookreślone przymiotnikiem określającym daną sferę życia publicznego może być rozpatrywane jako oddzielna kategoria. Natomiast dynamika współczesnego życia w przestrzeni publicznej sprawia, że uzasadnione jest kategoryzowanie bezpieczeństwa, bowiem ochrona tej sfery wymaga stosowania oddzielnych narzędzi przeciwdziałających zagrożeniom. Pośród zatem różnych rodzajów bezpieczeństwa można wyróżnić m.in. bezpieczeństwo energetyczne, zgromadzeń, ale też bezpieczeństwo państwa, czy jednostki. Z uwagi na fakt, że cele państwa nie w każdym przypadku są zbieżne z potrzebami jednostki, toteż intuicyjnie nasuwa się pytanie, jak postrzegać oba te terminy oraz czy są one wobec siebie konkurencyjne. Istotne jest zatem, co stanowi przedmiot niniejszego artykułu, aby w pierwszej kolejności ukazać istotę bezpieczeństwa państwa, charakterystykę bezpieczeństwa jednostki, a przede wszystkim określić ideę ograniczeń, które ustawodawca nakłada, aby można było w pełni realizować ochronę zarówno bezpieczeństwa państwa, jak też bezpieczeństwa jednostki.

Pełny tekst (pdf)

1. Hofmański P., Europejska Konwencja Praw Człowieka i jej znaczenia dla prawa karnego materialnego, procesowego i wykonawczego, Białystok 1993.
2. Hołyst B., Bezpieczeństwo społeczeństwa, Warszawa 2015.
3. Jurgilewicz M., Cyberterroryzm jako forma zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego – rozważania na podstawie wybranych aktów prawnych [w:] Cyberterroryzm nowe wyzwania XXI wieku, praca zbiorowa pod red. T. Jemioły, J. Kisielnickiego, K. Rajchela, Warszawa 2009.
4. Jurgilewicz M., Rola podmiotów uprawnionych do użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej w ochronie bezpieczeństwa i porządku publicznego, Siedlce 2017.
5. Kitler W., Istota bezpieczeństwa narodowego [w:] Edukacja obronna społeczeństwa, red. B. Wiśniewski, W. Fehler, Białystok 2006.
6. Koziej S., Wstęp do teorii i historii bezpieczeństwa, Warszawa 2010.
7. Mednis A., Prawo do prywatności a interes publiczny, Kraków 2006.
8. Misiuk A., Instytucjonalny system bezpieczeństwa wewnętrznego, Warszawa 2013.
9. Paździor M., Szmulik B., Instytucje bezpieczeństwa narodowego, Warszawa 2012.
10. Pieprzny S., Administracja bezpieczeństwa i porządku publicznego, Rzeszów 2008.
11. Przewodzki E., Bezpieczeństwo militarne państwa – analiza podstawowych pojęć i treści, Warszawa 1997.
12. Wiśniewski B., Współczesne rozumienie bezpieczeństwa [w:] Bezpieczeństwo w teorii
    i badaniach naukowych, red. B. Wiśniewski, Szczytno 2011.
13. Turczyński P., Bezpieczeństwo europejskie: systemy, instytucje, funkcjonowanie, Wrocław 2011.
14. Stańczyk J., Współczesne pojmowanie bezpieczeństwa, Warszawa 1996.
15. Skrabacz A., Bezpieczeństwo społeczne. Podstawy teoretyczne i praktyczne, Warszawa 2012.
16. Marciniak E., Psychologiczne aspekty poczucia bezpieczeństwa [w:] Bezpieczeństwo wewnętrzne państwa. Wybrane zagadnienia, red. S. Sulowski, M. Brzeziński, Warszawa 2009.