ISTOTA I POMIAR NIEMATERIALNYCH ZASOBÓW PRZEDSIĘBIORSTWA

Na przestrzeni ostatnich lat można zaobserwować zarówno w światowej literaturze naukowej, jak i w praktyce biznesowej wzrost świadomości znaczenia zasobów niematerialnych organizacji w budowaniu ich pozycji rynkowej. Wyniki licznych badań prowadzonych w omawianym obszarze problemowym jednoznacznie wskazują, że zasoby niematerialne stanowią obecnie kluczowe zagadnienie w procesie budowania wartości rynkowej analizowanych podmiotów gospodarczych. Obserwowane tendencje zmian skutkują pojawianiem się coraz większej presji środowisk biznesowych na wprowadzenie szeroko akceptowanego i powszechnie stosowanego narzędzia analitycznego, które umożliwiałoby zarówno kierownictwu firmy, jak i jej poszczególnym grupom interesariuszy pomiar wpływu niematerialnych zasobów przedsiębiorstwa na ostateczną wartość rynkową badanych podmiotów.
W celu rozwiązania zdiagnozowanego problemu natury narzędziowej autor proponuje, aby w celach analitycznych zastanowić się nad możliwością oddzielnego pomiaru poszczególnych niematerialnych obszarów organizacji i dopiero późniejszym zintegrowaniem uzyskanych wyników w jeden model o charakterze relacyjnym. Niniejszy artykule koncentruje się na przybliżeniu problematyki modelu ścieżkowego jako narzędzia, które umożliwia zarówno zastosowanie takiej samej metodyki do pomiaru poszczególnych omawianych zagadnień, jak i pozwala na zbudowanie oczekiwanego przez rynek holistycznego modelu pomiarowego.
Na koniec autor przestrzega przed bezkrytycznym koncentrowaniem się organizacji jedynie na aspektach związanych z budowaniem ich niematerialnych zasobów. Menadżerowie powinni mieć świadomość dwóch bardzo istotnych faktów związanych z omawianą tematyką, które wydają się pomijane w dzisiejszej literaturze naukowej oraz biznesowej:
1.Zasoby niematerialne same z siebie ani nie tworzą wartości firmy, ani nie generują jej przychodów. Aby przynosiły dodatnie efekty rynkowo-finansowe, muszą być synergicznie związane z innymi tradycyjnymi (namacalnymi) czynnikami procesów operacyjnych zachodzących wewnątrz organizacji oraz jej ofertą rynkową.
2.Zasoby niematerialne są zorientowane przyszłościowo. Definiują one w większym stopniu możliwości przyszłego wzrostu i rozwoju przedsiębiorstwa niż jego aktualną pozycję konkurencyjną na rynku.

Pełny tekst (pdf)

[1] Andreou A.N., Green A., Stankosky M., A framework of intangible valuation areas and antecedents, „Journal of Intellectual Capital” 8/1 (2007), s. 52–75.
[2] Arbor A., American Customer Satisfaction Index: Methodology Report 1995 Update, University of Michigan Business School, National Quality Research Center / American Society for Quality Control.
[3] Cohen K.P., Low J., The value creation index: quantifying intangible value, „Strategy & Leadership” 29/5 (2001), s. 9–15.
[4] Green A., Prioritization of sources of intangible assets for use in enterprise balance scorecard valuation models of information technology (IT) firms, praca doktorska obroniona na George Washington University, Washington, DC, 2004.
[5] Johnson M.D., Customer Orientation and Market Action, National Quality Research Center, University of Michigan Business School, Prince Hall, Upper Saddle River, New Jersey 1998.
[6] Johnson M.D. i wsp., The Evolution and Future of National Satisfaction Index Models, „Journal of Economic Psychology” 2001/22.
[7] Low J., The value creation index, „Journal of Intellectual Capital” 3/1 (2000), s. 252–262.
[8] Skowron S., Skowron Ł., Lojalność klienta a rozwój organizacji, Difin, Warszawa 2012.