STUDIUM ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU ARCHITEKTURY ISLANDII

Idea zrównoważonego rozwoju – sustainable development - jest stosunkowo nowym prądem myślowy. Termin ten został użyty po raz pierwszy w raporcie Światowego Komitetu ds. Środowiska i Rozwoju „the Brundtland Commission”, chociaż ogólny zarys zrównoważonego rozwoju nakreślony był już w 1972 roku w Sztokholmie podczas Konferencji ONZ „Środowisko Człowieka”. [1] W architekturze pojawia się od niedawna ale obecnie zaczyna mieć znaczący wpływ na kształtowanie myśli architektonicznej współczesnych projektantów. Miasta coraz większy nacisk kładą na architekturę ekologiczną. Przyczyną jest znaczna urbanizacja powierzchni i dynamiczny rozwój miast. Aby oddać ziemi powierzchnię zabraną przez powstające budynki coraz popularniejsze stało się stosowanie np. zielonych dachów. Zwiększa to powierzchnię biologicznie czynną. Autor pragnie przedstawić rozumienie definicji zrównoważonego rozwoju w kontekście architektonicznym. W niniejszym artykule na podstawie wymienionych przykładów architektury zrównoważonego rozwoju w Islandii, prezentuje sposoby myślenia oraz wykorzystywania naturalnych zasobów jakimi dysponuje. Omówione są również rozwiązania projektowe stosowane w ekologicznej wiosce Sólheimar w Islandii. Klimat na tej wulkanicznej wyspie jest niezwykle surowy, dlatego też według autora stanowi ona doskonały przykład pełnego wykorzystania wartości jakimi dysponuje. Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia pozytywnej drogi do architektury zrównoważonego rozwoju. Przykłady zaprezentowane w niniejszym tekście przez autora mają za zadanie zwrócenie uwagi na doskonałe wykorzystanie połączenia współczesnych technologii z rozwiązaniami stosowanymi już od wieków w Islandii.

Pełny tekst (pdf)

1. Wojciech Pęski, „Zarządzanie zrównoważonym rozwojem miast” Wydawnictwo „Arkady”, Warszawa 1999, s. 31.
2. James Wines, „Zielona architektura”, wyd. TASCHEN GmbH 2008, s. 8.
3. James Wines, „Zielona architektura”, wyd. TASCHEN GmbH 2008, s. 19.
4. Elżbieta D. Ryńska „Architekt w procesie tworzenia harmonijnego środowiska”, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2004, s. 8.
5. Noble A. G. Vernacular Buildings, A Global Survey, I.B. Tauris, London, New York.
6. Natalia Przesmycka, Wernakularna architektura Islandii (w:) Budownictwo i Architektura 14(3) (2015) 257-268.
7. Barbara Sokołowska, Mariusz Krajczyński „Stropodachy projektowanie i wykonawstwo”, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, Koszalin 2004, s. 11.
8. Wojciech Pęski, „Zarządzanie zrównoważonym rozwojem miast” Wydawnictwo „Arkady”, Warszawa 1999, s. 228.