PORÓWNANIE METOD STOSOWANYCH DO OKREŚLANIA DŁUGOŚCI OKRESU OGRZEWCZEGO

W artykule porównano trzy sposoby wyznaczania długości okresu ogrzewczego: stały okres ogrzewczy (np. PN-B-02025:1999 [4]); okres ogrzewczy zależny od bilansu cieplnego w danym miesiącu (np. PN-EN 832:2001 [5]), okres ogrzewczy zależny od charakterystyki ocenianego budynku (np. PN-EN ISO 13790:2009 [6]).

Zbadano wpływ zmian wewnętrznej pojemności cieplnej oraz izolacyjności termicznej przegród zewnętrznych.

Wykonano obliczenia długości sezonu ogrzewczego dla trzech wybranych lokalizacji: Gdańsk, Rzeszów, Zakopane.

Wykazano istotne różnice w długości okresów ogrzewczych określanych za pomocą wybranych metod

Pełny tekst (pdf)

[1]  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkowa oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw ich charakterystyki energetycznej (Dz.U. 2008 nr 201 poz. 1240).

[2]  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie metodologii wyznaczania charakterystyki energetycznej budynku lub części budynku oraz świadectw charakterystyki energetycznej (Dz.U. 2015 nr 0 poz. 376).

[3]  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2015 poz. 1422, tekst jednolity).

[4]  PN-B-02025:1999 Obliczanie sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego.

[5]  PN-EN 832:2001 Właściwości cieplne budynków – Obliczanie zapotrzebowania na energię do ogrzewania – Budynki mieszkalne.

[6]  PN-EN ISO 13790:2009 Energetyczne właściwości użytkowe budynków -- Obliczanie zużycia energii na potrzeby ogrzewania i chłodzenia.

[7]  Typowe lata meteorologiczne i statystyczne dane klimatyczne do obliczeń energetycznych budynków (http://mib.gov.pl/2-Wskazniki_emisji_wartosci_opalowe_paliwa.htm#).