KASZYCE DREWNIANE - HISTORYCZNYM ELEMENTEM REWITALIZACJI ZABYTKÓW

Kaszyce jako masywne mury oporowe stosowane są od ok. VIII wieku do umacniania
skarp i zboczy, brzegów rzek, potoków i osuwisk, zapewniając stateczność
stromym brzegom oraz chroniąc ich podstawę przed rozmyciem. Przestrzenna
struktura konstrukcji wypełniona materiałem przepuszczalnym znakomicie wpisuje
się w wymagania stawiane konstrukcji gdzie problemem staje się parcie hydrostatyczne,
osiadanie a także hałas i estetyka. Konstrukcja kaszyc posiada dużą odkształcalność
i wpływa to znacząco na odporność na nierównomierne osiadanie.
Nawet kilkudziesięciocentymetrowe różnice osiadań nie powodują uszkodzeń
konstrukcji oporowej. Zaletą takiej cechy jest możliwość posadawiania kaszyc
w strefie przemarzania gruntów. Dodatkowo istnieje możliwość obsadzenia takiej
konstrukcji oporowej roślinnością pnącą potęguje pozytywny efekt estetyczny
oraz podkreśla walory historyczne kompleksu zabytkowego. Wytyczne konserwatorskie
stawiają za jeden z głównych celi wpisywanie się konstrukcji wzmacniającej
w historyczny wygląd otoczenia zabytku a przede wszystkim nie pogarszał jego
walorów estetycznych. Przykładem takiego obiektu budowlanego są ruiny
zamku na wzgórzu zamkowym w Sochaczewie. W roku 2013 wykonano wzmocnienie
wzgórza zamkowego poprzez wykorzystanie gwoździ gruntowych, masywnej
ściany oporowej w konstrukcji kaszycowej oraz nasypów zbrojonych geosyntetykami.
Efektem końcowym zabezpieczenia wzgórza zamkowego konstrukcją
kaszycy jest powstanie drewnianej skrzynia wypełnionej kruszywem mineralnym.
Geometria masywnej konstrukcji oporowej to kaszyca o długość 79,8 m
i szerokości 1,65 m zaś nachylenie ściany oporowej to przepisowe 4:1. Kaszycę
posadowiono na żelbetowym fundamencie bezpośrednim. W artykule przedstawiono
zabezpieczenie nasypu budowlanego przy wykorzystaniu drewnianej konstrukcji
kaszyc jako masywnej ściany oporowej.

Pełny tekst (pdf)

[1] PN-83/B-03010 Ściany oporowe. Obliczenia statyczne i projektowanie. Warszawa,
Wydawnictwo Normalizacyjne „ALFA”, 1983 (z późniejszymi zmianami).
[2] PN-B-06714-42:1979P: Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie ścieralności
w bębnie Los Angeles.
[3] Cios I., Garwacka-Piórkowska S.: Projektowanie fundamentów, Warszawa, Oficyna
wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2003.
[4] Design Manual for Roads and Bridges. Volume 2: Highway structures: Design (substructures
and special structures), Materials. Section 1: Substructures. Part 4. BA
68/97, Crib Retaining walls, February 1997.
[5] Jarominiak A.: Lekkie konstrukcje oporowe, Warszawa, Wydawnictwa Komunikacji
i Łączności, 2000.
[6] Phi Group Ltd: Permacrib Retaining walls, materiały informacyjne,
http://www.phigroup.co.uk/solutions/permacrib-timber-crib-retaining-walls,
z dnia 06.2010.
[7] Terlikowski W.: Rola badań w procesie rewitalizacji budynków zabytkowych, Miesięcznik
Materiały Budowlane 8’2013 (nr 493), Warszawa 2013.
[8] Terlikowski W.: Aspekty techniczne i inżynierskie konserwacji starożytnych konstrukcji
murowych jako trwałej ruiny, Miesięcznik Materiały Budowlane 11’2013
(nr 496), Warszawa 2013.
[9] Terlikowski W., Krzemiński R.: Wykorzystanie kaszyc do wzmocnienia wzgórza
zamkowego, Miesięcznik Materiały Budowlane 03’2014 (nr 499), Warszawa 2014.
[10] Thakaa Alkhafaji, Henryk Zobel, Mosty drewniane – konstrukcje przełomu XX
i XXI wieku, Warszawa, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2006.