ŚRODOWISKO NATURALNE JAKO CZYNNIK KONKURENCYJNOŚCI REGIONÓW

Polityka regionalna to koncepcja zakładająca realizację konkretnych działań wpływających
na wielkość i tempo rozwoju regionalnego, a więc również na zmiany w strukturze
przestrzennej gospodarki. Region ekonomiczny traktuje się więc jako system, w którym występują
elementy (podmioty) o zróżnicowanym charakterze, pełniące różne funkcje i pozostające
ze sobą w relacjach opierających się na sprzężeniach zwrotnych. Konkurencyjność
regionów to ich zdolność do wzajemnego współzawodnictwa, rywalizacji na skalę krajową
i międzynarodową. Jest to także zdolność adaptacji do ciągle zmieniających się warunków
oraz utrzymania lub poprawy pozycji we współzawodnictwie między regionami. Jednym
z istotnych czynników atrakcyjności regionu jest środowisko naturalne, czyli zespół elementów
przyrodniczych, które są przedmiotem zainteresowania między innymi turysty. Celem
opracowania jest przedstawienie środowiskowej konkurencyjności regionu i możliwości jej
oceny za pomocą metod taksonomicznych. Obszar województwa świętokrzyskiego charakteryzuje
się zróżnicowanym poziomem konkurencyjności środowiskowej. W najlepszej sytuacji
znalazły się powiaty: kielecki, sandomierski, starachowicki i jędrzejowski. Najniższe
wskaźniki konkurencyjności środowiskowej odnotowano w powiatach: pińczowskim,
włoszczowskim oraz kazimierskim. Istotny wpływ na poziom środowiskowej konkurencyjności
regionu miała ocena kondycji finansowej (gospodarki finansowej) jednostki. Konkurencyjność
środowiskowa regionu przejawia się również w elementach społecznych, takich
jak: walka z bezrobociem, podnoszenie poziomu edukacji ekologicznej, rozwój badań naukowych,
upowszechnianie zasad zrównoważonego rozwoju, pielęgnowanie regionalnych
tradycji i zwyczajów, ochrona dziedzictwa kulturowego, poprawa jakości życia.

Pełny tekst (pdf)

[1] Bernaciak A., W.M. Gaczek, Ekonomiczne aspekty ochrony środowiska, WAE, Poznań 2001.
[2] Borys T., Nowe kierunki ekonomii środowiska i zasobów naturalnych w aspekcie nowej pespektywy
finansowej unii europejskiej, „Ekonomia i Środowisko” 44/1 (2013),
http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.agro-43fa529b-d22d-4860-816e-
17ba6c3a032a/c/01_borys_tadeusz.pdf (dostęp: 10.03.2014).
[3] Dobrzański P., Wzrost zrównoważony a ochrona środowiska, Podstawowe aspekty polityki
gospodarczej,
http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/37110/02_Pawel_Dobrzanski.pdf?handler=pdf_bro
wser (dostęp: 2.02.2014).
[4] Domański R., Czynniki optymizmu w modelowaniu długookresowego rozwoju trwałego
i zrównoważonego (podtrzymywalnego), „Przegląd Geograficzny” 2007/3.
[5] Domański R., Geografia ekonomiczna, PWN, Warszawa 1982.
[6] Europa 2020, Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego
włączeniu społecznemu, Komunikat Komisji Europejskiej z 3 marca 2010.
[7] Jóźwiak M.A., Jóźwiak M., Strzyż M., Predyspozycje naturalne regionu świętokrzyskiego do
rozwoju turystyki, Krajobraz a Turystyka, Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego nr 14, Komisja
Krajobrazu Kulturowego PTG, Sosnowiec 2010,
http://www.krajobraz.kulturowy.us.edu.pl/publikacje.artykuly/turystyka/jozwiak_strzyz.pdf
(dostęp: 12.02.2014).
[8] Kasztelan A., Środowiskowa konkurencyjność regionów – próba konceptualizacji, „Problemy
Ekorozwoju – Problems Of Sustainable Development” 5/2 (2010), 77-86,
http://ekorozwoj.pol.lublin.pl/no10/h.pdf (dostęp: 12.02.2014).
[9] Klasik A., Kuźnik F., Konkurencyjny rozwój regionów w Europie, [w:] Konkurencyjność
miast i regionów, red. Z. Szymala, Kraków 2001.
[10] Klasik A., Strategia konkurencyjna regionów, [w:] Zarządzanie strategiczne rozwojem lokalnym
i regionalnym, red. A. Klasik, F. Kuźnik, Katowice 2001, s. 48.
[11] Kosiedowski W., Zarządzanie rozwojem regionalnym i lokalnym, [w:] Gospodarka regionalna
i lokalna, red. Z. Strzelecki, PWN, Warszawa 2008.
[12] Labuzík M., Olak A., Európska únia Vybrané témy, WSBiP w Ostrowcu Świętokrzyskim,
Ostrowiec Świętokrzyski 2013.
[13] Nowakowska A., Regionalny wymiar procesów innowacji, Wydawnictwo Uniwersytetu
Łódzkiego, Łódź 2011.
[14] Pawlik A., Zróżnicowanie rozwoju społeczno-gospodarczego w województwie świętokrzyskim,
„Wiadomości Statystyczne” 2011/11, s. 60–70.
[15] Rechul H., Zasoby naturalne – jak bliska jest bariera dostępności?,
http://www.cire.pl/pliki/2/Zasobynaturalne.pdf (dostęp:10.03.2014).
[16] Sowa B., Analiza dochodów własnych jednostek samorządu terytorialnego (ze szczególnym
uwzględnieniem podatków i opłat lokalnych) na przykładzie na przykładzie Gminy Biłgoraj,
„Zeszyty Naukowe Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Ekonomika
i Organizacja Gospodarki Żywnościowej” 2010/81, s. 147–156.
[17] Sowa B., Budżet jednostki samorządu terytorialnego jako podstawa planowania przedsięwzięć
inwestycyjnych, [w:] Przedsiębiorczość. Uwarunkowania i przejawy w procesie funkcjonowania
samorządu terytorialnego, Podręczniki Uczelniane Nr 113, red. K. Jaremczuk, L. Kliszczak
i inni, Wyższa Szkoła Prawa i Administracji w Przemyślu, Przemyśl–Rzeszów 2012,
s. 131–157.
[18] Sowa B., Polityka regionalna wobec integracji Polski z Unią Europejską, [w:] Prawo – Administracja
– Gospodarka po 15 latach transformacji ustrojowej, red. J. Szreniawski, Wyższa
Szkoła Administracji i Zarządzania w Przemyślu, Przemyśl 2006.
[19] Stan środowiska w województwie świętokrzyskim w latach 2000–2006,
http://kielce.pios.gov.pl/raporty/rocz/2008/mozaikowy08.pdf (dostęp: 12.02.2014).
[20] Ustawa z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska: Dz.U. 2001 nr 62, poz. 627.
[21] Żylicz T., Ekonomia wobec problemów środowiska przyrodniczego, PWN, Warszawa 1989.