NUMERYCZNA ANALIZA ODKSZTAŁCEŃ PŁASKICH DŹWIGARÓW KRATOWYCH ORAZ ICH WERYFIKACJA PRZY WYKORZYSTANIU STANOWISKA DO BADAŃ PARAMETRÓW MECHANICZNYCH KONSTRUKCJI W SKALI NATURALNEJ

W artykule przedstawiono proces badania „in situ” oraz weryfikacji obliczeń i założeń projektowych płaskiego dźwigara kratowego pod obciążeniem statycznym, realizowany na specjalnym stanowisku badawczym na terenie zakładu produkcyjnego konstrukcji stalowych. Badania in-situ wielkogabarytowych elementów nośnych konstrukcji inżynierskich należą do najbardziej pracochłonnych i skomplikowanych w inżynierii lądowej. Z tego powodu są niezwykle rzadko realizowane przez producentów konstrukcji stalowych. Większość badań eksperymentalnych odbywa się w laboratoriach uczelnianych, a wyniki badań bardzo często służą jedynie rozważaniom naukowym. Ze względu na problemy związane z transportem konstrukcji, a także na konieczność budowy specjalnego stanowiska badawczego w laboratorium uczelnianym koszty takiego przedsięwzięcia często przerastają możliwości finansowe wytwórców konstrukcji stalowych. W celu zapewnienia zgodności pracy rzeczywistej konstrukcji i odpowiadającego jej modelu numerycznego należy precyzyjnie określić parametry wytrzymałościowe materiału oraz odwzorować realny charakter pracy ustroju nośnego. Zaproponowane przez autorów stanowisko badawcze pozwala na relatywnie szybkie przeprowadzenie eksperymentu obciążania próbnego konstrukcji, które w połączeniu z pomiarem odkształceń głównych elementów nośnych umożliwia zmianę pierwotnie założonego modelu numerycznego i optymalizację jego uksztaltowania.

Pełny tekst (pdf)

[1] Boruszak A., Sykulski R., Wrześniowski K.: Wytrzymałość materiałów. Doświadczalne metody badań. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 1977.

[2] Dyląg Z., Orłoś Z.: Wytrzymałość zmęczeniowa materiałów. Warszawa, WNT 1962.

[3] Hoffmann K.: An introduction to measurements using strain gages. Hottinger Baldwin Messtechnik GmbH, Darmstadt, 1989.

[4] Jastrzębski P., Muttermilch J., Orłoś W.: Wytrzymałość materiałów. Warszawa. Arkady 1985.

[5] PN-EN 10002-1:2004. Metale - Próba rozciągania - Część 1: Metoda badania w temperaturze otoczenia.