Budownictwo i Inżynieria Środowiska
2017.195, DOI: 10.7862/rb.2017.195
STARY RYNEK W RZESZOWIE – TYNKI STOSOWANE W PROCESIE RENOWACJI OBIEKTÓW ZABYTKOWYCH. ASPEKTY TECHNOLOGICZNE
Marek GOSZTYŁA, Stanisław LEŚ, Krystian SIKORSKI
Dodany przez: Artur Szalacha
DOI: 10.7862/rb.2017.195
Streszczenie
Rynek jako wizytówka miast jest miejscem o istotnych walorach kulturowych, a jego stan jest odzwierciedleniem potencjału i rangi ośrodków. W związku z tym faktem, niebywałą uwagę przykłada się do estetyki, najczęściej historycznej zabudowy okalającej płytę główną. Główny wpływ na stan techniczny frontowych elewacji śródmiejskich kamienic ma jakość wykonanych robót i użytych materiałów, co związane jest bezpośrednio z czteroetapowym systemem diagnozy, naprawy i użytkowania obiektu. Wspomnieć należy, iż prawidłowe rozpoznanie zależności przyczynowo skutkowej jest zagadnieniem kluczowym w przypadku właściwego wykonania prac konserwatorskich. W artykule zwrócono uwagę na celowość stosowanych pokryć elewacji na przykładzie rzeszowskiego Starego Rynku, którego zabudowa w ostatnich latach poddana została szeregowi prac związanych z poprawą istniejącego stanu technicznego. Pod rozważania poddano kilka rodzajów tynków używanych podczas wykonywania prac konserwatorskich związanych z zabezpieczeniem obiektu. Wśród nich wymienić należy tynki wapienne, cementowe, cementowo – wapienne oraz renowacyjne. Na podstawie wykonanych badań stwierdzono stan obecny obiektów referencyjnych, co pozwoliło sformułować wnioski dotyczące przydatności zastosowanych rozwiązań. Jedynie tynki renowacyjne umożliwiły spełnienie założeń projektowych, tj.: wpłynęły na obniżenie zawartości wilgoci w przegrodach. Bezsprzeczną zaletą tynków renowacyjnych, wynikającą z ich składu oraz struktury, jest kumulowanie soli wewnątrz porów, co przekłada się na ich wysoką trwałość (nie stwierdzono odparzania lub odspajania tynku od powierzchni muru). Dodatkowo w artykule poruszono zagadnienia związane z poprawnością wykonania prac konserwatorskich oraz wpływem doboru materiałów na trwałość wykonanych pokryć elewacji.
Literatura
[1] Hölzen F-J.: Renowacja przy problemach wynikających z zasolenia i wilgoci, B+B 2009.
[2] Pluta A., Pluta K.: Tynki w budownictwie cz.I., Inżynier budownictwa 2014.
[3] Rokiel M., Magott C.: Tynki renowacyjne, Inżynier budownictwa 2012.
[4] Kotula F.: Tamten Rzeszów. Libri Ressovienses, Rzeszów, 1997.
[5] PCI. Systemy PCI do renowacji i izolowania zawilgoconych budynków, BASF Polska, Śrem, 2016.
[6] Rokiel M.: Poradnik. Hydroizolacje w budownictwie, Medium, Warszawa, 2006.
[7] Borowiejska-Birkenmajerowa M.: Rozwój przestrzenny miasta za Mikołaja Spytka Ligęzy. W: Dzieje Rzeszowa, UM Rzeszów, Rzeszów, 1994.
[8] Malczewski J.: Zabudowa mieszczańska. W: Dzieje Rzeszowa, UM Rzeszów, Rzeszów, 1994.
[9] Rzeszów dawniej i dziś - Rynek Główny, http://mariten.blog.onet.pl/ (dostęp: 19.02.2017).
[10] Sikorski K.: Renowacja budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. Ks. Jałowego 5 w Rzeszowie, Praca inż., Politechnika Rzeszowska, 2015.
Podsumowanie
TYTUŁ:
STARY RYNEK W RZESZOWIE – TYNKI STOSOWANE W PROCESIE RENOWACJI OBIEKTÓW ZABYTKOWYCH. ASPEKTY TECHNOLOGICZNE
AUTORZY:
Marek GOSZTYŁA (1)
Stanisław LEŚ (2)
Krystian SIKORSKI (3)
AFILIACJE AUTORÓW:
(1) Politechnika Rzeszowska
(2) Technolog PCI
(3) Doktorant WBIŚiA PRz
DODANY PRZEZ:
Artur Szalacha
WYDAWNICTWO:
Budownictwo i Inżynieria Środowiska
2017.195
SŁOWA KLUCZOWE:
Rzeszów, Stary Rynek, tynk renowacyjny, wilgotność, sole budowlane
PEŁNY TEKST:
http://doi.prz.edu.pl/pl/pdf/biis/937
DOI:
10.7862/rb.2017.195
URL:
http://dx.doi.org/10.7862/rb.2017.195
PRAWA AUTORSKIE:
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, al. Powstańców Warszawy 12, 35-959 Rzeszów