ZAGADNIENIA ETAPU PROJEKTOWANIA ZMIANY SPOSOBU UŻYTKOWANIA STRYCHÓW KAMIENIC NA WYBRANYCH PRZYKŁADACH W STREFIE ŚRÓDMIEJSKIEJ RZESZOWA

Jednym ze sposobów pozyskiwania powierzchni użytkowych w centrach miast jest adaptacja strychów kamienic. Zainteresowanie wzbudza możliwość wytworzenia mieszkań o niepowtarzalnym, indywidualnym charakterze przy stosunkowo niskich nakładach finansowych. Adaptację strychów w strefie śródmiejskiej można traktować także jako działanie w ramach zrównoważonego rozwoju w kierunku przekształceniowym, przeciwstawiającym się trendowi rozlewania się miast (urban sprawl). Liczne korzyści płynące z takiego działania pojawiają się zarówno w skali budynku jak i miasta. W praktyce, proces pozyskania i przekształcenia strychu na mieszkanie może okazać się długotrwały, a przede wszystkim złożony tak na płaszczyźnie formalnej jak i projektowej. Występujące uwarunkowania projektowe można podzielić na kilka zasadniczych grup obejmujących: stan techniczny budynku, uwarunkowania formalno-prawne, uwarunkowania architektoniczne, konstrukcyjne i instalacyjne. Pełne rozpoznanie istniejących uwarunkowań w ramach analizy przedprojektowej jest niezbędną podstawą optymalnego wyznaczenia założeń adaptacji. W artykule omówiono zagadnienia uwarunkowań projektowych na tle trzech przykładów adaptacji czterokondygnacyjnych kamienic w Rzeszowie, różniących się pod względem wymagań konserwatorskich: kamienicy przy ul. Kraszewskiego 1 leżącą w strefie ochrony konserwatorskiej, kamienicy przy pl. Śreniawitów 2 wpisaną do ewidencji zabytków i kamienicy przy ul. Grodzis-ko 3 wpisaną do rejestru zabytków. Podjęto kwestię ogólnych uwarunkowań projektowych związanych ze zmianą sposobu użytkowania, przedstawione zostały przyjęte założenia i rozwiązania adaptacji omawianych strychów w zakresie układów funkcjonalnych, stropów, więźby dachowej.

Pełny tekst (pdf)

[1] Pełczyński J., Tomkowicz B.: Zagadnienia etapu wstępnego zmiany sposobu użytkowania strychów w strefie śródmiejskiej na cele mieszkalne na przykładzie wybranych kamienic w Rzeszowie, Czasopismo Inżynierii Lądowej, Środowiska i Architektury – Journal of Civil Engineering, Environment and Architecture, JCEEA, t. XXXI, z. 61 (3/II/14), 2014, s. 411-422, DOI:10.7862/rb.2014.107.

[2] Frodl W.: Pojęcie i kryteria wartościowania zabytków, Wyd. ODZ, Warszawa 1966.

[3] Tomkowicz B., Pełczyński J.: Problemy modernizacji obiektów położonych w strefie ochrony konserwatorskiej na przykładzie przebudowy budynku mieszkalnego przy ul. Piekarskiej 13 w Kolbuszowej, Zeszyty Naukowe Politechniki Rzeszowskiej, 2012, z. 59, tom II, nr 2, s. 777-789.

[4] Motak E., Zapał L.: Wybrane zagadnienia konstrukcyjne adaptacji poddaszy budynków zabytkowych, materiały konferencyjne w książce V konferencja naukowo-techniczna REW-INŻ’2000 Kraków, T.2, Wyd. Politechniki Krakowskiej, s.163-170.

[5] Borzym K., Węgrzynowski W.: Ocena możliwości przebudowy poddaszy i nadbudowy budynków, Materiały Budowlane, wyd. SIGMA-NOT, 11/1999, s. 5-9.

[6] Thierry J.: Remonty budynków i wzmacnianie konstrukcji, Wyd. Arkady, Warszawa 1982.

[7] Masłowski E., Spiżewska D.: Wzmacnianie konstrukcji budowlanych, Wyd. Arkady, Warszawa 2000.