BADANIA NAD WYKORZYSTANIEM MODYFIKOWANYCH ŻYWIC EPOKSYDOWYCH JAKO GŁÓWNEGO SKŁADNIKA KLEJÓW STOSOWANYCH W BUDOWNICTWIE

Swoiste właściwości żywic epoksydowych umożliwiają zaliczenie tych polimerów do grupy najlepszych materiałów klejowych. O wyższości klejów epoksydowych decyduje m.in. ich doskonała przyczepność do łączonych powierzchni oraz bardzo dobra odporność chemiczna. Ich stosowanie jest ułatwione poprzez możliwość prowadzenia procesu utwardzania z zastosowaniem jedynie nacisku zapewniającego dokładne przyleganie powierzchni łączonych. Złącze epoksydowe może niekiedy zastąpić takie sposoby łączenia, jak nitowanie lub spawanie. Fakt ten jest szczególnie ważny w tych zastosowaniach, gdzie wymagana jest duża gładkość powierzchni. Istotna jest także możliwość łączenia ze sobą rożnych materiałów np. metali, szkła, ceramiki, betonu, tworzyw sztucznych oraz gumy. Modyfikowane kleje epoksydowe o zwiększonej elastyczności stanowią doskonałe rozwiązanie w przypadku różnic we współczynnikach rozszerzalności materiałów łączonych i utwardzonej żywicy. W pracy opisano przeprowadzone badania żywicy epoksydowej Epidian 5 oraz kompozycji tej samej żywicy częściowo zastąpionej przez glikolizat odpadowego poli(tereftalanu etylenu) (PET). Porównano wybrane właściwości otrzymanych kompozycji, pod kątem możliwości ich aplikacji jako głównego składnika klejów budowlanych. Wykazano, że zaproponowana kompozycja epoksydowa odznacza się korzystnymi właściwościami mechanicznymi, a jednocześnie zastosowany modyfikator pełni rolę substancji poprawiającej elastyczność spoiny klejowej. Dodatkowo, modyfikator obniża koszty produkcji klejów, które postrzegane są za stosunkowo drogie. Wykorzystanie materiałów pochodzących z recyklingu (odpadowy PET) jako modyfikatorów klejów epoksydowych stwarza możliwości udoskonalenia cech technicznych tych materiałów, dając jednocześnie znaczące korzyści środowiskowe. 

Pełny tekst (pdf)

[1]  Czarnecki L., Broniewski T., Henning O.: Chemia w budownictwie, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1994.

[2]  Dimter L.: Kleje do tworzyw sztucznych, WNT, Warszawa 1971.

[3]  Cagle Ch. V. [red.]: Kleje i klejenie. Poradnik inżyniera i technika, WNT, Warszawa 1977.

[4]  Lettieri M., Frigione M.: Effects of humid environment on thermal and mechanical properties of a cold-curing structural epoxy adhesive, Construction and Building Materials, vol. 30, 2012, pp. 753–760.

[5]  Prolongo S. G., Del Rosario G., Urena A.: Comparative study on the adhesive properties of different epoxy resins, International Journal of Adhesion and Adhesives, vol. 26, 2006, pp. 125–132.

[6]  Zhou J., Lucas J. P.: Hygrothermal effects of epoxy resin. Part II: Variations of glass transition temperature, Polymer, vol. 40, 1999, pp. 5513–5522.

[7]  Custódio J., Broughton J., Cruz H.: Rehabilitation of timber structures – Preparation and environmental service condition effects on the bulk performance of epoxy adhesives, Construction and Building Materials, vol. 25, 2011, pp. 3570–3582.

[8]  Czub P., Bończa-Tomaszewski Z., Pęczek P., Pielichowski J.: Chemia i technologia żywic epoksydowych, WNT, Warszawa 2002.

[9]  Szlezyngier W.: Tworzywa sztuczne, Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 1998.

[10] Pilawka R., Spychaj T.: Kleje epoksydowe z nanocząstkami do łączenia metali, Kompozyty (Composites), nr 4, 2004, s. 33–35.

[11] Lichołai L., Dębska B.: The multidimensional response function exemplified by epoxy mortars: Looking for the global extreme, Archives of Civil and Mechanical Engineering, vol.14, no.3, 2014, pp. 466–475.

[12] Informator wyrobów Zakładów Chemicznych „Organika-Sarzyna” w Nowej Sarzynie, 2007.